| 42G CAHIER-2 Vervolg |
blz 85 |
Ze zijn bezig om de klokken weg te halen, o.a. die van de Nebo, v.d.
kerk aan de Groesbeeksche weg, de klokken v. Ottersum.
3 Dec. De Groesbeeksche klokken weggehaald, alleen 't luiklokje v.d.
Kath. kerk is gebleven.
{vel 27}
8 dec. Om half acht op reis naar den Haag. In de volle trein, 't
publiek dat vroeger naar de
wintersport ging, ook sportief en praktisch gekleed, met hun valiezen
met de kleurige etiketten van hotels; maar alle gezichten strak en
verbeten en de valiezen leeg: menschen die den Haag en andere
kustplaatsen moeten ontruimen en nu nog iets van hun have in veiligheid
trachtten te brengen. De grijze dame - met een oranje leeren
alpinomutsje - aan wie ik mijn plaats afstond op het klapbankje, deed
haar verhaal: "Mijn man en ik gepensioneerd uit Indië terug
gekomen, lieten een landhuisje bouwen in de Vogelenbuurt en meenden daar
een rustigen ouden dag te zullen hebben, met mijn moeder die ver in de
zeventig is. En nu moeten wij er uit. "Vrijwillig" gaan we,
dus konden nog een verhuizer bespreken, die ons per schip zal verhuizen,
doch 't geld dat het kost en ..... de gedwongen verhuizingen gaan voor,
zoodat we nog steeds onze boel niet gekregen hebben." Of ze het
ooit zullen krijgen? ..... "We hebben nu een klein, somber huisje
in Wageningen gevonden, in de buurt die de Sahara heet, waarin heelemaal
geen gemakken zijn, geen v. waschtafels, geen bad en wij
oud-Indischgasten missen dat zoozeer ..... Wel een mooi uitzicht over
geld. valleien, flinke tuin.
Den Haag Zuid-West. Dikke, donkere rookwolken die opstijgen van hopen
plafondstroo, enz. De nieuwe, vroolijke buurt met zijn plantsoenen en
tuinen, die we langzamerhand hebben zien bouwen en groeien, nu in
afbraak. Een luguber gezicht het afbreken van al die nieuwe huizen; het
mooie scholencomplex van 't Stokroosplein ligt al half tegen den grond.
Tegenstelling: er naast een school met fleurig de bloempotten voor de
ruiten en een vrouw die stof afneemt. 't Doet denken aan de vrouw die in
Grolloo de ruiten waschte, den dag voordat het dorp afbrandde. Bij de
oude duinboerderijen, de Wildhoef, enz. liggen op open terrein de
stapels netjes uitgebroken nieuwe trappen, ruiten, planken,
keukenkastjes, enz. Menige ruit was gebroken, hoewel daar een zware
boete op staat, want de eerste dagen vernielde het werkvolk opzettelijk
zooveel mogelijk; stortte b.v. in de schuiten v.d. hoogte de v.
waschtafels neer, zoodat zij braken. {In de marge: De nieuwe naam voor
den Haag : Cape-town} In 't ververschingskanaal en aan de Soesdijksche
kade in de Loosduinsche vaart liggen de Rijnaken waar netjes gesorteerd
alles ingeladen wordt: badkuipen, closetpotten, enz. planken en
afgebikte baksteenen. Maar ook worden deze laatsten gebruikt om een
autoweg te maken dwars over 't sportveld van het Stokroosplein.
Onnoozele menschen hebben het voorschrift gevolgd om alle meubels uit
hun huis op te bergen in een kamer, welke dan verzegeld werden. De
meneer die dat ook gedaan had en een paar dagen later naar zijn huis
komt kijken, waar niet meer dan wat puin van over was: meubels čn huis
verdwenen. Anderen, ook goed van vertrouwen, bergen hun dingen op in de
meubelbewaarplaatsen, waar de D. ze al zijn komen opeischen. De meneer
die op zijn badkuip zag geplakt: "Liebesgaben aus Holland",
"Diebesgaben" ware meer waarheidsgetrouw geweest. "Van
ons overgespaarde geld hadden we een huis gebouwd en nu gaan we iederen
dag kijken of het nog staat ....."
Het stervend den Haag ..... Verlaten huizen, verlaten straten. De
Obrecht- en de Schuytstraat met planken afgeschut en op de daken
beginnen ze al te breken. Hollanders breken - gedwongen wel is waar,
maar ze hebben uit vrees voor eigen hachje geen moed om te weigeren -
Holland kapot. Juliana kinderziekenhuis in de duinen en Roode Kruis
ziekenhuis zullen afgebroken worden. 't Laatste wordt dan verplaatst n.h.
Gemeentemuseum, dat nu een opslagplaats voor kachels en haarden is. Ook
in Zorgvliet leege villa's en in de mooie tuinen worden de boomen
gekapt. Scheveningsche Bosjes, Scheveningsche weg en Haagsche Bosch
moeten gekapt worden. De Directeur van de Plantsoenen, Doornbos,
weigerde deze opdracht uit te voeren: "Wat mijn levenswerk is
geweest om mooi te krijgen, ga ik niet verwoesten" Hij kreeg hierop
natuurlijk
|