Hans Jansen, 03-10-2011: Mijn naam is Hans Jansen (in 2011 51 jaar). In 1977 heb ik 3 maanden (aug, sept. okt) bij Tealtronic gewerkt. Het was de opvolger van Singer/Friden. Ik werd toen ter tijd door mijn oom Rob Zweerman, chef van het bedrijfsbureau, gevraagd om tijdelijk daar als volontair te komen werken. Ik kwam te werk op de afdeling waar de castings voor de floppydisc's werden getrommeld. Dat was echt zwaar productie werk. Niet zeuren of arbo regels zoals nu, nee werken. Die castings afm. 10x35x40cm kwamen ruw aan en werden dan op de afdeling automaten draaierij bewerkt. Er werd aan gefreesd en geboord en getapt. Daarna moest ik die onderdelen in een grote bak stoppen waar steentjes in zaten. Door het trillen van die bak werden die steentjes in beweging gezet en werd de casting ontdaan van braampjes ed. Hierna werden ze naar Shugard getransporteerd. Omdat het bedrijf toen al failliet was werden er al delen van verkocht. Dat gebeurde door Troostwijk curators. Omdat ik niet elke dag productie had werd ik ook op andere afdelingen ingezet. Ik kwam daardoor regelmatig in het gehele bedrijf. Ik heb er bureau's kapot lopen zagen, in het kantoor gedeelte allerlei verwarmingspijpen lopen doorzagen en heel veel materiaal in de container gegooid. Ik proefde nog de sfeer die er hing als ik door die lege ruimtes liep. Dat moet de sfeer zijn geweest uit de verhalen die ik als kind hoorde van mijn vader en oom.

Mijn vader, Cor Jansen, heeft er vanaf mei 1965 tot medio 1975, toen hij bij een reorganisatie werd ontslagen, gewerkt. Vader werkte op het bedrijfsbureau. In mei 1965 verhuisden wij als gezin vanuit Vlaardingen naar Nijmegen. Vader ging bij Friden werken. Dat kreeg je als kind te horen en dat was kennelijk toen heel bijzonder. Wat toen niemand wist was dat hij met de zus van Rob Zweerman was getrouwd. Hij heeft dat nooit naar buiten gebracht en heeft zich er nooit op laten voorstaan. Rob Zweerman is in 1968 of 1969 ook naar Rochester Amerika geweest. Ik herinner mij dat hij toen voor ons een langspeelplaat van Glen Campbell, By the time i get to Phoenix had meegebracht. Dat was voor ons in die tijd heel bijzonder en het nummer vind ik nog steeds mooi om te horen.

Wat ik me herinner is dat vader mij een keer heeft meegenomen naar een diapresentatie van iemand die voor het bedrijf naar Amerika was geweest. Ergens in de zomer laat jaren 60, begin 70. Ik dacht Rochester maar weet dat niet zeker. Er waren een behoorlijk aantal mensen die kwamen kijken. Wat me het meest is bijgebleven is dat ik daar voor het eerst als kind koffie met melk dronk. Dat vergeet je nooit meer.
Wat ik ook nog weet is dat we met het hele gezin thuiswerk deden voor Friden. Het knippen van stickervellen. Pa kreeg dan een heel pak stickers mee en die moesten in kleine stukjes geknipt worden. Dagen werk. Wij als kinderen deden vrolijk mee. Ook was er elk jaar een kerstpakket. Ook konden we als gezin regelmatig in de vakantie leuke dagen beleven. De herinnering aan je jeugd en de invulling daarvan staan mij nog steeds bij. Door het werk dat mijn vader bij Friden had hadden wij voor die tijd een goed leven. Dat werd echter drastisch anders na het ontslag van vader bij de reorganisatie.

Voor mij was het werken bij Tealtronic het meemaken wat mijn vader en Oom Rob mij vroeger vertelde over het werken daar. Met name de tijd van Friden was de benchmark. Singer en Tealtronic was het niet meer. Vaak viel de term Flexowriter. Je had als kind totaal geen benul waar men het over had. Die gesprekken ving je als kind op dat maakte een beeld bij je.

Wat ik mij nog herinner was dat er in het midden van het bedrijf een groot magazijn zat. Daar werkte een Indische man genaamd Wetsel. Daar werden grote hoeveelheden voorraden die daar lagen in de container gegooid. Het werd allemaal vernietigd. Ik heb er nog wat kleine spullen, die in mijn broodtrommel paste, uit kunnen "redden". In dat magazijn werkte ook iemand die mij de weegschaal uitlegde. In de ene bak gooi je 10 stuks van iets. Dan gooi je in de andere bak de inhoud van een hele doos en je wist precies hoeveel stuks er dan inzaten....Magisch.

Ook heb ik op de afdeling waar de tekeningen werden gearchiveerd gewerkt. Chef daar was toen Adje van Heringen. Wat ik heel bijzonder vond was dat er in het bedrijf een blinde man werkte. Die was met draadjes bezig en maakte een soort van kabelbomen. "Blindelings" wist hij de juiste lengtes te vinden en maakte precies wat de opdracht was.
Veel namen uit die tijd weet ik niet meer. Chef van de afdeling waar ik onder viel heette Simon. Afdelingschef was Wally Mauris. Ook werkte daar een vriend van Rob Zweerman, Koos van Hoorn.
Gezellig waren de pauzes op de afdeling. Ik zat dan met de jongens van de automaten draaierij te eten ed. Koffie uit de automaat kostte een kwartje. Ik herinner mij nog Toon de kleine man met de vele verhalen, Jan Glaap werkte als controleur. En er was een man werkzaam afkomstig uit Schotland. Dan had je nog de gereedschap makerij. Daar kon je als je het goed aanpakte van alles laten maken, boren slijpen, hard solderen ed. Ik heb toen geregeld dat ze een onderdeel voor mijn bromfiets maakte en al mijn boortjes slepen. Omdat ik toen de jongste daar was (17 jaar) was ik regelmatig de klos met grappen en grollen. Ik heet Hans maar werd steevast Jan genoemd... Ja zo leer je het leven kennen.

Wat mij bij is gebleven dat het een enorm groot bedrijf was qua hal en kantoren. Zoals gezegd ik kon toen overal komen en kijken, iets wat denk ik in de glorie dagen niet voor iedereen mogelijk was. Ergens begin dit decennium ben ik nog een keer terug geweest. Toen zat het bedrijf HP daar gevestigd. Er was 's nachts een inbraak melding en ik moest daar naar toe. Ik heb toen (extra uitgebreid) het pand bekeken om te zien of er iemand binnen zat. Dat deed ik om die herinnering van 1977, 26, 27 jaar na dato, nog een keer mee te maken. Echter er was heel veel verandert en het grote en ruimtelijke waar ik had gewerkt was er niet meer. Alles was in hokken verdeeld en ondanks dat ik daar 3 maanden had kunnen rondlopen was de herkenning weg. Jammer.

Verder: mijn vader Cor Jansen overleed in 1988, 64 jaar oud. Rob Zweerman had ten tijde van het werk daar een secretaresse Jannie van de Poll. Daar is hij in medio jaren 90 mee getrouwd. Rob overleed in 2010, 82 jaar oud.