De val van twee Nederlandse en vijf Nazisteden en dorpen.

Rukken-Verbinden-Drukken:

(Militaire code 126-823-823.).

-Parijs, 9 Februari 1945 (AP=Algemeen Persbureau):

Veldmaarschalk Montgomery’s krachtige nieuwe offensief tegen de Ruhr was, om het allereerst Kleef in brand te zetten door middel van bombardementen. Het was het noordelijkste bolwerk van de Siegfriedlinie. Bovendien was het de bedoeling, diep binnen te dringen in de Westwall de vestigingswerken van het Reichswald.

Sinds het ochtendgloren is het vlammenwerpende 1e Canadese Leger meer dan twee mijl dieper in het noordwesten van Duitsland binnengedrongen, en hebben nogmaals zes steden (dorpen) bezet. Een ervan aan de Rijn, drie mijl voordat de Rijn zich op Nederlands grondgebied splitst in de Waal en de Nederrijn.

De meeste steden en dorpen liggen in Duitsland. Het dichst bij Kleef was (de) Frasselt, en het dichtst bij de Rijn was het Nederlandse dorp Leuth.

Tütthees, een gehucht aan de hoofdweg van het bezette Kranenburg naar Kleef, werd ingenomen samen met de Zandpol, Niel en de Breedeweg, in de alsmaar vooruitgaande zoektocht van de Canadese en Britse tanks en de daarop volgende infanterie.

De nieuwe aanval bracht leven in een reeds lang slapende sector, door de toepassing van het zogenaamde nijptang-effect bij de Ruhr. Van ver uit het zuiden kwamen het Amerikaanse 1e en 3e Leger, die de regio van kolen en staal vernietigde. In het centrum waren het het Amerikaanse 9e en het Britse 2e Leger, die samengebracht werden langs de Ruhr, voor een frontale aanval op de dicht bij elkaar liggende industriële gebieden.

(=in de Eifel tussen Prüm en Echternach. De stad Prüm werd voor 80% vernield.).

Het brandende Kleef, het noordelijkste deel van de Siegfriedlinie was bedreigend.

Het nieuwe aanvalsfront was zeven mijl breed. Het formidabele Duitse defensie-apparaat in het Reichswald, werd regelmatig aangevallen door een perfectie artillerie en (lucht)bombardementsaanvallen en zodoende uit elkaar gedreven. Vijf Duitse en twee Nederlandse dorpen vielen. Meer dan 1200 Duitsers inclusief twee bataljonscommandanten gaven zich over. Generaal Crerar’s front, had zich verbreed met meer dan zes mijl, met maximale uitschieters van nogmaals vijf mijl, sinds het ochtendgloren van deze morgen.

Het Amerikaanse 3e Leger is doorgestoten tot ongeveer een mijl voor Prüm, en heeft daar de Prümrivier bereikt, acht mijl Duitsland inwaarts.

Het Franse 1e Leger brak de laatste Duitse tegenstand ten zuiden van Straatsburg, en zorgde bij de Rijnoever voor een front van negentig mijl, vanaf het noorden van Straatsburg tot aan Zwitserland.

Net een langzame lawine, die eerst heel langzaam gaat, krijgt het offensief van Generaal Eisenhower langs het westelijke front hoe langer hoe meer kracht.

L.Z. bladnr.1.

Duitse radioberichten meldden, dat het Canadese Leger grote delen van het Nazi-front hebben veroverd. Hun kracht op andere fronten, zou volgens Berlijn ook toenemen. De Britse en Canadese troepen onder leiding van Generaal Crerar zijn nog maar acht mijl van de elleboog van de Rijn af. (dit kan Rees maar ook Wesel zijn). Infanterie, vlammenwerpers en tanks kregen plaatselijk verbitterde tegenstand, maar op geen enkele manier waren de Duitsers in staat hun stuwkracht te tonen. Britse troepen drongen het Reichswald binnen, vanuit het noordwesten nabij de Kranenburgse Galgensteeg. De Canadese troepen rukken op vanuit het oosten tot vijf mijl voor Kleef, na een bittere strijd bij Zyfflich.

Kleef is het noordelijkste deel van de Siegfriedlinie, de Duitse verdedigingslijn. De stad ligt vijfendertig mijl ten noordwesten van Duisburg, de poort naar de industrie van het Ruhrgebiet. Het was altijd al het oorlogsindustriegebied van Duitsland, samen met Silezië wat bezet werd door de Russen en het Saarland wat bezet werd door het 3e Amerikaanse Leger.

"Reuters News Agency" in Londen kreeg een radiobericht te horen waarin bericht werd, dat Geallieerde para’s gelandt waren nabij het Reichswald.

Het laatste gedeelte van enige weerstand werd gebroken in Schmidt, door de 78ste Divisie.

Het Franse Eerste Leger en zijn vier Amerikaanse Divisies, brak de laatste Duitse georganiseerde weerstand aan de westkant van de Rijn, ten zuiden van Straatsburg. Het werd officieel bekend gemaakt. Het hoofdkwartier melde dat er 4.083 man krijgsgevangen werd gemaakt op 6 Februari 1945, wat oploopt tot 16.000 man na een zesdaagse actie, de meeste in het lager gelegen deel van de Elzas.

Het 1e Canadese Leger ondersteund door Britse eenheden, was veranderd van hun linker flank, en stormde vanuit het oosten Duitsland binnen.

Generaal Crerar’s troepen troffen ten noordwesten van Düsseldorf het Duitse front en de Amerikanen vanuit het zuidwesten.

In iedere geval werd in deze eerste fase de woeste aanval geconcentreerd op een vijf mijl breed gebied, aan de weg van Nijmegen naar Kleef, nabij het noordelijkste deel van het vijfenveertig vierkante mijl grote Reichswald, en de weg Nijmegen-Venlo aan het zuidwesten van het wald.

Kranenburg gelegen aan de weg Nijmegen-Kleef, en anderhalve mijl gelegen in Duitsland, op ongeveer vijf mijl van Kleef werd ingenomen. De stad ligt acht mijl vanaf de Rijn.

Samen met Kranenburg namen de troepen van Generaal Crerar ook Wyler, Zyfflich, Erlecom, de Bruuk, Dennenheuvel en de Galgensteeg in.

Enige plekken aan Nederlandse zijde en enige aan Duitse zijde dus. Er was een beetje weerstand aan de noordzijde van de Canadese aanval, maar wat hardere weerstand ontstond rond de Bruuk nabij het Reichswald.

Vijandige troepenverplaatsingen per trein kwamen onder vuur te liggen door de Geallieerde luchtmacht. Het offensief werd gekenmerkt door een langzaamaangaande artillerie, waarbij kanonnen wiel aan wiel schoten. De sector van het 1e Canadese Leger was behoorlijk rustig, sinds November 1944, na de Slag om Arnhem.

Gedurende die maanden hadden de Duitsers veel ondergrondse schuilplaatsen gebouwd, en tankmijnen geplaatst en andere mijnenvelden aangelegd.

Officieel werden de verliezen als zijnde laag, aangegeven. De indicatie was, dat de Duitsers gepakt zouden worden tijdens een verrassingsaanval. In ieder geval met een gigantische Geallieerde tegenaanval van vijf uur onophoudelijk schieten, van de kanonnen maar ook van aanvallen van 1500 vliegtuigen, waarvan vele zware bommenwerpers.

Door de ondersteuning van de luchtmacht, zorgde het leger er ook voor, dat de Duitse herstructurering van de eenheden niet lukte. Op deze locatie, waar het Canadese leger dus aanviel, was de afstand van de Russen die net nabij Berlijn waren maar zo’n 360 mijl !!

Het effect van de luchtaanvallen was, dat vrijwel alle andere Duitse eenheden ook in de problemen kwamen. Bovendien was de Duitse bevoorrading vanuit de lucht niet meer mogelijk tussen het westen van de Rijn, en het noorden van de Moezel, daar waar het 3e Amerikaanse Leger lag. De 80e Infanterie Divisie viel de Siegfriedlinie aan, 2 mijl nabij Bollendorf.

Het 3e Leger had problemen met het herstructureren van de bruggenhoofden. Ze moesten snel handelen vanwege de overstromingen en het bergachtig terrein van de Eifel.

In het kader van zijn nieuwe offensief viel het 1e Canadese Leger het noordelijkste deel van de Siegfriedlinie aan, dat voorzien was van een drietal zwaar bewaakte veiligheidsgrenzen, ook wel fronten genaamd.

Het eerste obstakel werd genomen, maar er was geen twijfel dat de Duitsers zo weer terug zouden komen, voor een aanval. Geallieerde vliegtuigen hadden gisteren gemeld, dat ze er troepenbewegingen hadden gezien. Eenmaal door de Siegfriedlinie op die plaats, konden de Geallieerden gaande richting zuiden aan de westoever van de Rijn, beginnen met de aanval op de troepen van Veldmaarschalk von Rundstedt.

-Douglas Amaron, de Canadese oorlogsverslaggever zei afgelopen nacht tijdens een gesprek, dat Highlanders uit West-Canada, en een Franstalige (Canadese) formatie ook succes boekten tijdens de gevechten.-

Het 1e Amerikaanse Leger had in de omgeving van Bonn posities ingenomen, bij het overvallen Westwall bastion van Schmidt.