Driekwart van het Reichswald is omsingeld. Als Generaal Crerar’s troepen het lage Rijnland binnenvallen, is het belangrijkste defensief gebroken:

Militaire Code: 126-023-025. Aanvullende code: Kleef.

Parijs, 12 Februari 1945 (Algemeen Persbureau).

Kleef, het meest noordelijke anker van de Siegfriedlinie, werd vandaag ingenomen door het 1e Canadese Leger. De stad met 20.000 inwoners ligt twaalf mijl ten westen van Nijmegen, het startpunt van het Canadees-Britse offensief. Het is de eerste grote stad, die sinds het vijf dagen durende offensief werd ingenomen.

De stad moest genomen worden door het 1e Canadese Leger met de inzet van amfibische voertuigen zoals, "Buffaloes, Ducks en Alligators", omdat het polderlandschap grotendeels onder water was gezet door de Duitsers. Het was dezelfde actie als in de herfst van 1944 in Zeeland en Brabant bij de Schelde. Generaal Crerar’s troepen werden toen de "waterratten" genoemd. Ongeveer 115 mijl zuidelijker doorbrak het 3e Amerikaanse Leger de weerstand bij Prüm.

Ondertussen maakte het vernielen van een dam door de Duitsers, het 1e en het 9e Amerikaanse Leger en het Britse 2e Leger immobiel, omdat hierdoor ook de Ruhr buiten z’n oevers trad.

De Ruhr was op bepaalde plaatsen af en toe wel zo’n twee mijl breed en zeven voet hoog, maar zou zover te overzien was, niet meer gaan stijgen. De Candese, Britse en Schotse samenwerking werd vergroot aan zowel de noord- als de zuidkant van de regio Kleef, en de Geallieerde linies zorgden voor een omsingeling van driekwart van het Reichswald.

De Geallieerden waren al verder dan de hoofdbeschermingslijn van de originele Siegfriedlinie in het noorden.

De Canadezen zuiverden de lage Rijnlanden tussen de spoorlijn van Kleef en het Spoy-kanaal, wat vanaf ongeveer vier mijl ten noorden van Kleef uitmond in de Rijn.

Op verschillende plaatsen ten zuiden van Kleef, waren de Geallieerden ongeveer 22 mijl van Wesel en van de Rijn af, de eerstvolgende stad van het grote industriegebied aan de Ruhr.

Het Canadese Leger nam de dorpen Rindern, Wasserburg, Wardhausen en Brienen in tijdens het oprukken naar de Rijn. Veldmaarschalk Montgomery’s mannen trokken naar Kleef, net voordat Kleef officieel werd ingenomen.

In het zuiden bereikten patrouilles Kessel, bij een kruispunt vier mijl ten noordwesten van Goch. Goch werd aangevallen want het was de tweede belangrijke stad in het gebied om het Reichswald. Het dorp (Bedburg-) Hau, gelegen aan de hoofdweg Kleef-Goch (nu de B-57), en gelegen 5,5 mijl vanaf Goch, werd ook bereikt door de troepen.

Op dit punt waren de Geallieerden reeds acht mijl in Duits gebied doorgedrongen. Met het arresteren van meer dan 4000 gevangenen, had het 1e Canadese Leger sinds D-Day reeds 123.520 gevangenen gemaakt !. Het Britse 2e Leger wat ook vocht onder Montgomery’s verantwoordelijkheid had 101.878 gevangenen gemaakt. In het centrum van het front, zuiverde de Amerikaanse 4e Divisie de helft van de belangrijkste wegen van Prüm, achter de lange Siegfriedlinie. Dit militair versterkt verkeerscentrum, ligt elf mijl in Duits gebied en 45 mijl vanaf de Rijnstad Koblenz.

De Nederlandse grensstad Gennep, negen mijl ten zuidwesten van Kleef, werd ingenomen en de Niers werd ten oosten van Gennep overgestoken. Militaire vrachtwagens gingen over een weg, door het met granaten verwoeste Reichswald, ongeveer een mijl ten noorden van Kessel, wat vier mijl ten noordwesten van het Westwall wegencentrum van Goch lag, en zes ten zuidwesten van Kleef. Het gevangenenaantal groeide tot 4000 man, hoofdzakelijk tieners en zwakke mannen. De gevechten tussen de Rijn-elleboog, tussen de ruïnes van de vestingsstad Kleef werd beschreven als een amfibische actie, door het onderwaterzetten van het lager gelegen gebied door de Duitsers. Het snelle inzetten van amfibische voertuigen zoals Buffaloes, Ducks en Alligators zorgde voor een snelle doortocht naar Wesel, wat 22 mijl verderop lag. De weg naar de Ruhr Vallei..

De Duitsers melden: "De vijand is bij de Maas door onze defensielijn gebroken tot nabij Kleef". En die voorbereiding was het gevolg van een groot offensief in het gebied Aken-Venlo. De belangrijkste hoofdkwartieren meldden, dat waarschijnlijk de hoogste stad gelegen in het overstroomde gebied, was bereikt. Het meeste water was er bij de stad Düren, daar was het water vanwege de vlakke ligging vrij rustig, terwijl stroomopwaarts het water behoorlijk onstuimig te keer ging en bijna over de oevers trad.

Het 1e Amerikaanse Leger had bij Heimbach de grote dam bereikt aan de west- en noordzijde van de Ruhr, en waren op dat moment reeds 13 mijl Duitsland ingetrokken.

Het Duitse leger wilde zich blijkbaar overgeven bij Prüm, wat door het 3e Amerikaanse Leger, zowel aan het noordoosten als aan het zuidwesten was bezet. Bij het oversteken van de rivier de nieuwe Sure en de inname van verschillende bruggenhoofden, trok het 3e Amerikaanse Leger door tot het noorden van Echternach (Luxemburg). Een gebied van twee mijl diep en vijf mijl breed Duitsland in.

Het Amerikaanse 7e Leger in de Elzas, zuiverde Oberhoffen, oostelijk anker van de Duitse rivier de Moder, en was bezig met het terugdringen van de vijand terug van Drussenheim, tussen het Haguenause bos en de Rijn. Het Franse 1e Leger was wat zuidelijker bezig, met het voor zeker 75% vernietigen van het 19e Duitse Leger in de streek rond Colmar.

Hevige buien nabij het front, bezorgden de luchtmacht grote problemen, maar ook de grond werd er erg drassig door.

De Duitsers dropten hun 7e Parachute Divisie ten noorden van Kleef, maar deze was niet in staat Generaal Crerar’s mannen te stoppen !! In principe was de kracht van de aanval zwakker. Vijandige artillerie was echter wel effectief. Duitse zelfsturende granaten, de "Jagende Pantsers" en sluipschutters maakten het verblijf in het Reichswald levensgevaarlijk.

Een Britse officier vertelde, dat er zo goed als geen enkel bewoonbaar huis meer in Kleef stond: De geboortestad van Anna van Kleef (=1515-1557 dochter van Hertog Johan van Kleef) de(derde) vrouw van Henry de 8e .

Bombardementen hadden ook de bevoorrading en hergroepering van de Duitsers vertraagd, met zeker twee dagen. Nieuw genomen krijgsgevangenen waren compleet in de war, door het alsmaar voortdurende mortier- en granaatvuur. Velen van hen waren mannen van 40 tot 55 jaar met veelal reeds grijze haren. Ze waren totaal uitgeput.

Verschillende Duitse para’s die zich overgaven, dat ze niet meer konden, ze waren kapot…

Ze vertelden ook dat ze al eerder voelden dat de oorlog zo voorbij was, ook al vanwege het feit dat de Russen reeds 31 mijl voor Berlijn stonden. Het Canadese leger bij Kleef, lang er 305 mijl westelijker van.

De rest van de Duitsers probeerden echter nog steeds stukje bij beetje kleinere eenheden te hergroeperen, die in de buurt lagen. Dezen hadden echter zwaar te lijden onder de aanvallen van de Geallieerde luchtmacht en van de mannen in het veld.

Douglas Amaron, de Canadese oorlogsverslaggever vertelde, dat de Ontario Highland troepen die vochten bij Rindern, zo’n 2,5 mijl ten noordwesten van Kleef toch nog harde weerstand ondervonden, sinds de Canadese aanval via het onderwatergezette polderlandschap ten oosten van Nijmegen. Vanwege het onderwaterzetten bleven de Canadezen niet in Rindern, vertelde Amaron.

Toch namen Canadese troepen Düffelward in, drie mijl ten noordwesten van Kleef. De Ontario Highlandtroepen speelden hier een rol als voorhoede.

In de noordelijke Elzas, versloeg het Amerikaanse 7e Leger een aanval beleid met tanks ten noordoosten van Straatsburg. Ze moesten zich echter terugtrekken tot Drusenheim.