Hitlers hoofdkwartier in Berlijn, en de situatie nabij het Reichswald

Wie was generaal H.D.G Crerar?

Naar het vorige ooggetuigenverhaal

Terug naar de intro van het dagboekklooster

Naar het volgende ooggetuigenverhaal

De vernietiging van Wesel tijdens Operatie Veritable in Februari-Maart 1945

Tot kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog was Wesel er relatief nog goed vanaf gekomen. Wel had Wesel vanaf 1940 enkele kleinere luchtbombardementen meegemaakt, die echter niet zo’n grote impact hadden gehad. Wel werden steeds vaker de Weselse Rijnbruggen als strategische doelen door de Geallieerden aangevallen. Tot voor de gevechten om de bruggenkop Wesel, werd begin 1945 bijna dagelijks een aanval uitgevoerd.

De situatie in het Nederrijnse gebied werd vanaf de 8ste Februari 1945 met de aanval van de Geallieerden tegen de Bruggenkop van Wesel erg dramatisch.

Wesel werd kort daarvoor tot vesting uitgeroepen, en moest "tot de laatste man" verdedigd worden. Naar de Rijnbruggen werden zogenaamde ophangcommissies gestuurd, die iedere gezonde soldaat, die zonder uitdrukkelijk bevel naar de rechtse rijnoever terug ging, moest oppakken en daarna ophangen. De Wehrmacht zorgde voor grote weerstand tegen de vanuit de regio Nijmegen komende Engelse en Canadese soldaten. De Slag om het Reichswald zou vanaf dan in de oorlogsgeschiedenis een belangrijke rol gaan spelen.

Wekenlang vochten paracommando’s, de infanterie en resten van de ervaren 116e Pantserdivisie tegen welliswaar een technisch en qua manschappen veel beter Geallieerd leger, die het echter in het begin erg moeilijk hadden.

Uit angst voor een gerichte aanval op de stad, hadden in die tijd veel Weselse burgers geprobeerd een onderkomen te krijgen in de plaatsen rondom Wesel, maar ook iets buiten de stad. Niemand wist echter precies wat er met Wesel zou gebeuren.

Gezien deze situatie begonnen uiteindelijk op 16, 18 en 19 Februari 1945 de verschrikkelijke vernietigingsaanvallen op Wesel. Op 16 Februari om 16.00 uur vlogen 100 Lancaster bommenwerpers, als eerste aanvalsgroep boven de stad. Iedere bommenwerper kon een bommengewicht van 6000 kg. meenemen. De verwoestingen waren zo geweldig, dat niemand op een verdere aanval rekende, en alleen vanwege het slechte zicht werd op 17 Februari een volgende aanval afgebroken. Op 18 en 19 Februari werden door 328 Lancasters hun dodelijke last nogmaals op Wesel afgeworpen. Daarna was de voormalige trotse Hanzestad met de Altstadt, en de voormalige Mathenavorstadt, de Esplanade, het Schillviertel en praktisch alle kerken compleet vernielt !! Meer als 600 burgers, en een niet meer te achterhalen aantal soldaten werden gedood.

Dit betekende echter niet het einde van de aanvallen op Wesel..... De overmacht van de vanuit het noorden aanvallende Engelsen en Canadezen, die vanaf 23 Februari 1945 ondersteund werden door de vanuit het zuiden komende Amerikanen, was op gegeven moment zo massaal, dat de Bruggenkop Wesel geruimd moest worden. Na de terugtocht van de Duitse troepen naar de rechtse Rijnoever liet Generaal Schlemm (die ook actief was bij het Reichswald) op 10 Maart 1945 de Weselse spoorwegbrug en de sinds 14 Februari flink beschadigde Rheinbabenbrug opblazen, om een snelle doortocht van de Amerikaanse tanks te verhinderen, die nog maar zo’n zeven kilometer van de bruggen verwijderd waren.

De Rijn was nu de grens en front en beide partijen gingen zich voorbereiden voor een aanval.

Deze begon in de namiddag van de 23ste Maart 1945 (Operatie Plunder) met een bommenaanval op de ruïnen van Wesel, en een geweldige artillerie aanval.

Om 22.30 uur vielen opnieuw 200 viermotorige bommenwerpers Wesel aan. Ze gooiden nog een keer 1100 ton bommen en luchtmijnen op de stad en het gebied tot aan de Rijn, voordat 1800 uitgeselecteerde vrijwillige soldaten hun aanval op het "verpoeierde" Wesel begonnen.

In Wesel zelf bevonden zich op dat moment bijna geen burgers meer, en zonder de luchtafweer bijna geen oorlogservaren soldaten. Deze verwachtten in hun stellingen ten zuiden en ten noorden van Wesel de vijand, omdat het berichten van een luchtlanding net als bij Arnhem gaf. Op 24 Maart 1945 begon dan ook inderdaad in de regio Wesel-Mehrhoog-Hamminklen de grootste luchtdropping uit de oorlogsgeschiedenis, waarbij 21.000 parachutisten werden gedropt. Dezen werden op een breed front ondersteund door hun Geallieerde collega’s aan de Rijnoever.

Bij de verovering van Wesel kwam het nog maar tot enkele kleinere gevechten, zoals bij de post van de vestigingscommandant Generaal Deutsch, die overigens bij deze gevechten werd gedood. Aan de oostelijke stadrand van Wesel gevormde gewapende groepen werden door geconcentreerd artillerievuur van de Geallieerden spoedig uitgeschakeld.

Deze laatste oorlogsdagen aan de Nederrijn, hadden de sinds de Middeleeuwen bestaande stad, met haar zo belangrijke bouw- en kunstwerken en haar kerken, voor 98% vernield en in een puinhoop van maar liefst 2.1 miljoen kubiekemeter puin veranderd.............