Twee Nederlandse Indiëgangers. 

Woensdag 17 December 1947:

Wij zijn vanmorgen om half acht op patrouille gegaan. Eerst zijn we met een prauw overgezet, daarna zijn we dwars door het bos en de rubberplantages door de modder gebaggerd. Af en toe kregen we kleine krukjes, daar lagen gewone paaltjes over, en daar moesten we maar over balanceren. Om half twee kwamen we aan, bij een hele grote oppervlakte met niets dan water. Toen hebben we een prauw geroepen, die ons er over heeft gezet. Maar we waren toch al tot aan ons middel nat van al ’t water. Vanmiddag is in Iepil weer een jongen van de 7^e R.I. verdronken (Jochems uit Etten). Ze waren met twee man in een prauw om de rivier over te steken, toen de prauw omsloeg. De ene jongen kon zwemmen maar Jochems niet. Dit is de tweede jongen van ons bataljon, die verdronken is. Onder de patrouille hebben we ook nog tijgersporen gezien.

Woensdag 24 December 1947:

Donderdag 25 December 1947, Kerstmis 1947:

Vannacht heb ik met nog drie andere jongens op wacht gestaan, maar niets gezien. ’s Morgens ben ik naar bed gegaan, want als je op wacht hebt gestaan heb je slaap. Slapen op wacht is zeer gevaarlijk, want dan hebben de sluipers goed werken. ’s Middags en ’s avonds hebben we nog wat kerstliedjes op de radio gehoord.

’s Morgens is er een patrouille van ons weggeweest. Hier is patrouille lopen zeer noodzakelijk, want anders heb je kans dat de T.R.I. je op komt zoeken. Zo we juist van sergeant-majoor Visser hoorden vertellen, is er in de buurt van Tandjoeng Radja een peleton van ons omsingeld. Ze worden met de vliegtuigen met het nodige voorzien. Ook is er een groep van een man of 7 vermist. Twee jongens daarvan hebben ze gevonden, heel verminkt.Van de anderen hebben ze nog niets gehoord. Een compie van de K.N.I.L (= Koninklijk Nederlands-Indisch Leger de bondgenoten van Nederland, veelal inheemsen) is er op uit, om dat ene peloton te bevrijden, heb ik gehoord.

Zaterdag 27 December 1947:

Vanmorgen zijn we op patrouille geweest, maar hebben niets gezien.

Maandag 29 December 1947:

Weer op patrouille geweest. We moesten tot ons middel door het water, niets gezien. Ze zeggen dat die ene groep jongens van de 7^e R.I.  die vermist was, dat al die jongens dood zijn. Of ’t waar is, weet ik niet. ’s Avonds zijn we hier in de kampong naar een bruiloft geweest, maar daar heb je ook niet veel aan. ’t Is er alleen lekker eten en drinken (koffie). Van ’t dansen snap je toch niets, want iedere dans heeft iets te betekenen, en dat snappen wij toch niet.

Terug naar pagina 16

Naar pagina18