|
Inleiding
door Leo Zilessen
Door de overstromingen die bewust door de Duitsers waren
veroorzaakt hoofdzakelijk in het lager gelegen gebied van
Wyler-Kranenburg, was daar het aanvalsfront maar zo’n 8 kilometer
breed. Het liep over wat hoger gelegen terrein, van net ten westen van
Wyler via Groesbeek naar het zuiden, tot even ten noorden van Mook.
Daar stonden toen vier infanteriedivisies en twee pantserdivisies,
o.a. 5,5 en 7,2 inch Britse kanonnen, en 155 mm geschutten van de
Canadezen met Canadeze Bofors.
Aan de Slag om het Reichswald deden ongeveer 50.000 man geallieerde
militairen mee, gesteund door 500 tanks en 500 gespecialiseerde
rupsvoertuigen. Dit zien we ook duidelijk in de film “Krieg am
Niederrhein”. Onder de tanks bevonden zich de Amerikaanse M-4
Sherman met een 75 mm. M-3 kanon met 89 patronen en de Britse M-4
infanterie tank de Churcill met een 75mm. OFSA kanon. Bovendien
stonden er nog zo’n 10.000 man gevechtstroepen gereed om aan te
vallen in noordoostelijke richting, ter beveiliging van de
linkerflank, en 15 man eerstelijnstroepen in reserve met meer dan 500
tanks.
Tegenover deze geweldige strijdmacht, waarbij het onnodig is om uit te
leggen wat er hier alles vernielt werd, stonden twee Duitse
infanterie-regimenten, en een regiment parachutisten de zoganaamde “Fallschirmjäger”,
in totaal zo’n 8000 man sterk. Een derde infanterie- regiment,
bewaakte de Duitse rechterflank tussen Kranenburg en Donsbrüggen. In
het Reichswald zelf waren toen geen Duitse tanks aanwezig, alleen “slechts”
100 stukken geschut. Later kwamen er wel een 50 tal tanks bij, die
overgebleven waren van de pantserdivisies uit het Ardennenoffensief.
Fase 1 was: Zuiver het Reichswald en verover de lijn
Gennep-Asperden-Kleef, inclusief de nabij gelegen dorpen en gehuchten.
Fase 2 was: Doorbreek de Duitse hoofdverdedigingslinie (de West
Wall) en verover de lijn Weeze-Uedem-Kalkar-Emmerich, inclusief de
nabij gelegen dorpen en gehuchten.
Fase 3 was: Breek door de Hochwald-Stoplinie (tussen Xanten en
Uedem) en verover de lijn Xanten tot Geldern, ook inclusief de dorpen
en gehuchten.
Voor ons op de Horst was dus Fase 1 het meest belangrijke, en we
mogen achteraf God danken, dat er van te voren een evacuatie geregeld
werd,ook via Duits grondgebied anders was het leed niet te overzien
geweest !
Goch werd vernield door 500 ton bommen via bommenwerpers, en Kleef
kreeg een lading van maar liefst 1400 ton, waarbij het centrum en het
zuidelijk deel richting Reichswald in een complete puinhoop
veranderde. Ook weet ik van mijn moeder, die via Emmerich net als de
anderen van de Horst met name uit het klooster, naar de Achterhoek
geevacueerd werden, dat de zogenaamde “Ollie Meule” het huidige
industriegebied net over de Rijnbrug (die pas 1968 werd gebouwd) aan
de rechterzijde, compleet in brand stond toen ze via een pontonbrug de
Rijn over moesten.
Maar hoe was het van tevoren op de Horst ?
Verschillende mensen die woonden vooraan de Hoge Horst, bij het
begin ervan bij het dorp, en de mensen uit het Lage Wald, wat ook tot
de parochie de Horst behoord, vluchtten reeds op 19 September 1944, de
derde dag na de dropping van de Geallieerden naar het Hollandsch
Klooster in het dorp. Door het artillerievuur van enerzijds de
Amerikanen en anderzijds de Duitsers, vanuit het Reichswald was het
onmogelijk in dit gebied, wat eigenlijk niemandsland was, zich op te
houden. In een interview vertelde een tijd terug Mevr. Annie van Raay,
van de Hogewaldseweg nog, dat de Horster bevolking nooit had verwacht
dat de Duitsers zo fel terug
|
