@ Auteursrechtelijk beschermd. Digitale bewerking Michel Janssen webmaster van Groesbeek het dorp der verrassingen              webmaster@geschiedenisgroesbeek.nl

Inleiding door Leo Zilessen

De meeste woningen en boerderijen, met oftewel complete rietendaken, dan wel gedeeltelijk pannen en boven riet of stro brandden als een fakkel, vooral door het veelvuldig gebruik van fosforgranaten. Ook lag de oorzaak bij de vaak ernaast liggende hooi- en stromijten en ook het veelvuldig op de zolders opgeslagen hooi en stro voor het vee en de paarden.
De fosfor in de granaten,dat verbrand tot fosforpentoxyde (P2O5) met de aanraking door zuurstof werd zowel door de Duitsers als door de Engelsen en Canadezen gebruikt.
Feitelijk was er toen dus al sprake van chemische oorlogsvoering, en werd het hoofdzakelijk gebruikt voor de beschieting van het (ook brandbare) Reichswald. Maar ook ’s nachts werden de granaten regelmatig afgeschoten als bijverlichting (bijlicht) om een gebied te kunnen overzien.

Ondanks het feit, dat er (bijna) geen burgerslachtoffers zijn gevallen tenminste na de evacuatie, is het van een kant jammer om onze oude historische boerderijen, de eerste kerk en de historische molen die feitelijk uit 1700 stamde en als bouwpakket op de Horst werd neergezet, te moeten missen. Maar, en nu trap ik wellicht de een of de ander ongewild tegen de schenen, velen zijn er ook beter van geworden. De helft van de Horster woningen waren sowieso al bouwvallig (niet degenen die ontstaan zijn tijdens de groei van de Horst na de stichting van de parochie), en waren uit de tijd van de ontginningsperiode halverwege 1800. En bij de wederopbouw omstreeks 1947-48 na de periode van vele noodwoningen en de grote armoede, werd weer alles nieuw, met een hele nieuwe infrastructuur. Honger werd er na de oorlog niet echt geleden, zo werd mij van verschillende kanten verteld, maar het ontbrak de mensen aan van alles en men moest hard werken om een dak boven het hoofd te krijgen !

Het had zijn voor en tegen........
Wel is er een souvenir uit die tijd. Een van de gemeenste, dan wel de verschrikkelijkste:
Het ongebruikte oorlogstuig zowel boven als onder de grond, waarvan de munitie vele slachtoffers heeft verminkt maar ook gedood ! Ook ik heb verschillende mortiergranaten op de Horst gezien en gevonden.
Maar omstreeks 1970, deed ook ik een ervaring op betreffende de Slag om het Reichswald.
Ik werkte toen om een brommer te sparen, bij een boer die grond had aan de Mies-Cranenburgsestraat en we moesten toen voederbieten met de hand gaan oogsten, om ze vandaar naar de boerderij te brengen, waar ze werden ingekuild. ’s Avonds na het werk, vielen mij duizenden lichtpuntjes op in de gigantische kuil met bieten.
Dit waren, zo vertelde men mij fosfordeeltjes uit de oorlog die vrijkwamen uit de ondergrond.
Het bleek, zo viel mij op, geen unicum. Men kende dit fenomeen. Ze verbranden zoals ik al eerder vermelde, door het contact met de zuurstof in de buitenlucht.

Maar ook mijn vader Martien Zilessen van de Horst, deed April 1977 een ontdekking tijdens een fietstocht door het Reichswald. Een tocht die ook weer herinnerd aan de oorlogsperiode 1940-45. Door adequaat optreden voorkwam hij wellicht een grotere bosbrand (Zie bijlage).
Hij kreeg hiervoor een schriftelijke dankbetuiging van het Forst Amt Kleve, met een schadevergoedingsregeling.
Hij vond namelijk in de buurt van de Kartenspielerweg een fosforgranaat, die na (toen) 32 jaar vrij kwam en blootgesteld werd aan de buitenlucht. Mijn vader wist hem te isoleren van zuurstof , maar verbrandde wel zijn schoenen en een deel van zijn kleding. Wellicht een blindganger van de Geallieerden, omdat hij daar juist lag, die dus pas na zo’n lange tijd weer actief werd. En heden ten dage is het vanwegen het doorroesten nog eens extra gevaarlijk en nog steeds wordt er wat gevonden. Stille en gevaarlijke getuigen van de Slag om het Reichswald.............